The contribution of the third age of scientists in scientific research in Serbia

Abstract

Bearing in mind the essence of scientific research and the importance of accumulated knowledge and experience it would be reasonable to expect that public policy favors in this area, more than in any other, engaging people in third age of life. The importance of the state in this area is even greater because of under-developed countries, virtually the entire scientific research takes place in the public sector (institutes and higher education institutions) and is mostly financed from the budget of the Republic of Serbia. However, unilike the Labour low does not prevent the extension of employment, active and useful to individuals over the age of 65, the Low on Scientific Research does not allow the extension of employment for over 67 years. If one considers that bylow that define the rules of participation in scientific research projects funded by the Republic strongly discourage hiring of retired researchers and denying them the project of any material compensation on the basis of their involvement is not surprising that at the moment of total researchers engaged in scientific projects of all 1.63% are pensioners. Even more worrying is that the conditions for the engagement of researchers in the third age in the last decade of increasingly restrictive, and in the near future can expect their further deterioration, and therefore much less their involvement in scientific research in Serbia.

Imajući u vidu suštinu naučno-istraživačkog rada i značaj nagomilanog znanja i iskustva u njemu bilo bi razumno očekivati da državna politika favorizuje u ovoj oblasti, više nego i u jednoj drugoj, angažovanje osoba u trećoj životnoj dobi. Značaj države u ovoj oblasti je tim veći, jer zbog nedovoljno razvijene privrede, praktično celokupni naučnoistraživački rad se odvija u javnom sektoru (instituti i visokoškolske ustanove) i najvećim delom se finansira iz budžeta Republike Srbije. Međutim, za razliku od Zakona o radu koji ne onemogućava produžetak radnog odnosa aktivnim i korisnim pojedincima i preko 65 godine života, Zakon o naučnoistraživačkoj delatnosti ne dozvoljava produženje radnog odnosa za starije od 67 godina. Ako se uzme u obzir da podzakonski akti koji definišu pravila učešća istraživača na naučnim projektima koje finansira Republika snažno destimulišu angažovanje penzionisanih istraživača uskraćujući i njima i projektu bilo kakvu materijalnu nadoknadu po osnovi njihovog angažovanja nije začuđujuće da trenutno od ukupnog broja istraživača angažovanih na naučnim projektima svega 1.63% čine penzioneri. Ono što još više zabrinjava je da su uslovi za angažovanje istraživača u trećem životnom dobu u poslednjoj deceniji sve restriktivniji, te se u bliskoj budućnosti može očekivati njihovo dalje pogoršanje, pa samim tim i njihovo još manje angažovanje u naučno-istraživačkom radu u Srbiji.